Tja daar is die dan, de een na laatste dag. 8.00h op de fiets en weg zijn we. Het gaat meteen bergop. Zo tussen de 4 en 6 procent klimmen we naar een hoogte van 550 meter. Niet hoog, niet steil (of zal ik stijl typen) kan Ron ook weer aan de bak.Maar wel gevaarlijk!!! Ik zit niet lekker op de fiets en wil eigenlijk van de route af. Maar Marlou wil de korste route naar huis en dat is dus over de N7. Vaak denk ik aan het incident van Rik verleden jaar. Het alternatief is en langer fietsen met meer op en af met hogere percentages of gestaag maar dan met voorbij razende vrachtauto's,auto's etc. We zijn afhankelijk van de oplettendheid van onze medeweggebruikers en dat is niet leuk. We schieten aardig op en op een gegeven moment delegeert Garmin ons van de drukke weg af. Heerlijk moet ik zeggen. Maar wat was het alternatief. Ik had al gezien dat op enig moment we weer op de N7 zouden belanden, ja hoor 150 meter dalen om vervolgens weer 150 meter te klimmen om te eindigen op een mountainbike parcours. Logisch toch!. Toen we dat dan ook weer overleefd hadden zaten we weer op de grote weg richting St Vith. Belgie dus. Kort voor st Vith pauzeren we weer voor de tweede keer bij een Lidl en ja hoor ook hier twee fietsers uit Maastricht op weg naar huis.We praten nog wat, ze hadden ons gisteren in de stad Luxemburg gespot en ze geven ons de tip om niet St Vith in te fietsen maar er om heen en de Venbahnroute op te pakken.Scheelt klimmeters zeggen ze. Zo gezegd zo gedaan alleen zijn we al bij de tweede rotonde de weg kwijt. Wat later zien wij hen weer boven op een oud viaduct staan en wij fietsen laag over de venbahnroute. Nou ja fietsen, het is een groot stofnest maar wel met vele fietsers erop.De een electrisch, de ander race en weer anderen net als ons zwaar bepakt. Na wat kilometers op de vennbahn verlaten we deze weer om in te checken in ons 4 sterren hotel met wellness etc. De dame die ons ontvangt heeft zulke grote nepwimpers dat ze bijna mijn ogen uitsteekt. Ze brengt ons naar de kamer en hup typen maar weer. Naar de route hoeven we niet te kijken. Die kunnen we dromen. Het weer, ja hoor!!!! We eindigen zoals de vooruitzichten beschreven zijn met een regenetappe. Dat kan er ook nog wel bij. Het ontbijt in dit dure ding is pas om 8 uur zodat wij om 8.45h op onze fiets zitten voor de laatste etappe. Als we dan thuis zijn hadden we natuurlijk graag dat even alle kleinkinderen op bezoek kwamen, want daarvoor hebben wij zo hard gefietst. Tot morgen.

Gr Marlou en Hub

ps Ron, ja ik heb het overwogen!