Een week later.

Vandaag dan het laatste restje van onze reis inclusief onze beschouwingen. In de regen vertrekken we vanuit Waimes richting huis. Op de laatste dag worden we gedwongen om te vertrekken in de regen. Wederom worstel ik met mijn Garmin, wat raar denk ik toch, valt er een regendruppel op je scherm maakt die meteen een waypoint aan. Heb je pech en valt de volgende druppel op de X van afsluiten gaat het toestel uit. Dat kan toch niet waar zijn denk ik voor een outdoortoestel. Waar had ik ook alweer iets gelezen over schermbeveiliging? Te laat in ieder geval om mij er nu in te verdiepen. Maar goed, het navigeren is eenvoudig, 2.5 km retour en we zitten weer op de venbahn. De venbahn is een route gekozen tot fietsroute van 2014 die je over geleidelijke klimmen en afdalingen naar Aken brengt om vervolgens te eindigen in Heerlen. Het fietst heerlijk behoudens de regen dan. We komen vanaf het moment dat het droger wordt vele fietstoeristen en een stuk of 4 vakantiefietsers tegen. Alles in omgekeerde richting. Wij gaan naar huis, zijn blij en voelen ons happy ondanks de regen. Op enig moment kunnen we pauzeren, de laatste keer op een bankje, aan de kant van de weg. Nog een keer wildplassen, de regenkleding uit en weg zijn we. Op enig moment is de venbahn afgezet vanwege een festival. Lopen, polizei controle staat op een bord. Ik kan natuurlijk net doen of ik geen duits kan lezen maar na een aanvaring tijdens een controle op de duitse autobahn, heb ik geen behoefte om dit nogmaals mee te maken. Ik loop langs de kraampjes en jawel hoor, daar staat die. Even groeten en als die niet meer kijkt hop op de fiets. We naderen Aken, nemen nogmaals de tijd voor een terrasje en gaan dan door die vervelende stad. Richting Landgraaf , Heerlen worden we nog geconfronteerd met wat wegafsluitingen door Pinkpop maar om 16.00h fietsen we dan de touwslager weer op. Nu 1 week later kunnen we er het volgende over vertellen. Het was soms zwaar, lichamelijk en geestelijk.Ondanks alles overheerst een positief gevoel. Doen we het nog een keer? Die vraag moeten we beiden met nee beantwoorden. De fiets hangen we niet aan de wilgen. We blijven fietsen, maar anders.Geloof het of niet maar de route voor volgend jaar staat al vast.

Ik vond het moeilijk om inspiratie op te doen voor leuke teksten ( toch wel met vermoeidheid te maken denk ik) we vonden het beiden leuk om toch weer reacties te lezen.

Gr Marlou en Hub

De dag van Garmin.

Tja daar is die dan, de een na laatste dag. 8.00h op de fiets en weg zijn we. Het gaat meteen bergop. Zo tussen de 4 en 6 procent klimmen we naar een hoogte van 550 meter. Niet hoog, niet steil (of zal ik stijl typen) kan Ron ook weer aan de bak.Maar wel gevaarlijk!!! Ik zit niet lekker op de fiets en wil eigenlijk van de route af. Maar Marlou wil de korste route naar huis en dat is dus over de N7. Vaak denk ik aan het incident van Rik verleden jaar. Het alternatief is en langer fietsen met meer op en af met hogere percentages of gestaag maar dan met voorbij razende vrachtauto's,auto's etc. We zijn afhankelijk van de oplettendheid van onze medeweggebruikers en dat is niet leuk. We schieten aardig op en op een gegeven moment delegeert Garmin ons van de drukke weg af. Heerlijk moet ik zeggen. Maar wat was het alternatief. Ik had al gezien dat op enig moment we weer op de N7 zouden belanden, ja hoor 150 meter dalen om vervolgens weer 150 meter te klimmen om te eindigen op een mountainbike parcours. Logisch toch!. Toen we dat dan ook weer overleefd hadden zaten we weer op de grote weg richting St Vith. Belgie dus. Kort voor st Vith pauzeren we weer voor de tweede keer bij een Lidl en ja hoor ook hier twee fietsers uit Maastricht op weg naar huis.We praten nog wat, ze hadden ons gisteren in de stad Luxemburg gespot en ze geven ons de tip om niet St Vith in te fietsen maar er om heen en de Venbahnroute op te pakken.Scheelt klimmeters zeggen ze. Zo gezegd zo gedaan alleen zijn we al bij de tweede rotonde de weg kwijt. Wat later zien wij hen weer boven op een oud viaduct staan en wij fietsen laag over de venbahnroute. Nou ja fietsen, het is een groot stofnest maar wel met vele fietsers erop.De een electrisch, de ander race en weer anderen net als ons zwaar bepakt. Na wat kilometers op de vennbahn verlaten we deze weer om in te checken in ons 4 sterren hotel met wellness etc. De dame die ons ontvangt heeft zulke grote nepwimpers dat ze bijna mijn ogen uitsteekt. Ze brengt ons naar de kamer en hup typen maar weer. Naar de route hoeven we niet te kijken. Die kunnen we dromen. Het weer, ja hoor!!!! We eindigen zoals de vooruitzichten beschreven zijn met een regenetappe. Dat kan er ook nog wel bij. Het ontbijt in dit dure ding is pas om 8 uur zodat wij om 8.45h op onze fiets zitten voor de laatste etappe. Als we dan thuis zijn hadden we natuurlijk graag dat even alle kleinkinderen op bezoek kwamen, want daarvoor hebben wij zo hard gefietst. Tot morgen.

Gr Marlou en Hub

ps Ron, ja ik heb het overwogen!

Te koop Helm, merk Giro

Na de welbekende franse ontbijtjes zitten we heel vroeg op de fiets. Niet omdat we nu zo'n heel lange etappe voor de boeg hebben, maar gewoon omdat het echt bagger was. dat zeggen wij overigens niet gauw. Nog snel even weeronline checken en wat blijkt, de windrichting is gedraaid. We krijgen hem van de zijkant. Hehe eindelijk! Garmin doet weer zijn best om ons de autobaan op te sturen en wij doen weer ons best om het niet te doen. Vanaf het begin zit het tempo er goed in en een uurtje later laten we Metz voor wat het was. Op naar Luxemburg:) en jawel hoor weer een uurtje later fietsen we Luxemburg in. Alles verandert. De straten, huizen mensen en wij ook. We hebben goede zin. Eindelijk hoeft Ron niet zo ver te rijden om ons te halen. Luxemburg is toch zo dichtbij voor iemand die in Maastricht woont. Weer een uurtje later doorkruisen we de stad Luxemburg en achter de stad is het dus tijd voor een stop. We eten brood achter een muurtje, ik sta te wateren als Marlou gillend op mij af komt rennen. Ik stond om het hoekje he . Een hond een hond. Alsof ik nog nooit een hond gezien heb!. Het beest kijkt woest uit zijn ogen, gromt en wil richting muur komen.Marlou zegt, hij spring erover.... Ik pak de dazer, richt en bam stil staat het arme beest. Wat was dat denkt die? Voor het eerst kennis gemaakt een dazer. Vanaf nu benadert hij ons met respect. We eten ons brood op, drinken nog wat en weg zijn we weer Richting Mersch fietsen we vandaag.Ons 2e motel deze tocht. Om 13.30h bereiken we het motel. Ingericht zoals alle Amerikaanse motels. Wat een verademing! de kamer zo groot, zo schoon, de tv groter als die van mij thuis( nu heb ik ook niet zo'n grote) maar toch. V oor het eerst kunnen we ons weer verstaanbaar maken met Duits. We gaan inkopen doen,want we zitten direct aan een groot shoppingcenter vast. Hier is een maxi intersport. Fietsen worden hier onderhouden etc. het is hier waar ik besluit een nieuwe helm te kopen. De mijne is defect. Maar zoals altijd vind ik het moeilijk om afscheid te nemen van dingen die ik al een heel fietsleven meedraag. Bieden maar en ik neem hem ook nog mee naar huis. Ik zal het gebodene bedrag doneren aan een goed doel.Volgens mij is die ook nog te repareren. We bestuderen de route en wat blijkt. Brunssum is haalbaar in twee fietsdagen. Marlou appt de kinderen en de eerste die reageert is Rik, met de woorden jammer!!! We boeken een hotel voor morgen en ja Ron, morgen duiken we dan echt de ardennen weer in, maarja wil je thuiskomen dan moet je of de eifel door of de ardennen. Dus zijn het de ardennen geworden. Morgen gaan we naar Waines in Belgie en voor de liefhebbers, zaterdagochtend 8 uur vertrekken we vanaf Waines naar huis. Dus als er iemand mee wil fietsen, be on time!!.

Gr Marlou en Hub

Zo dood als een pier.

Na het avondeten, menu du jour, aardappelen, gehakt en salade liggen we op tijd in bed.Gelukkig maar want het wordt een korte nacht. Om 4.33h worden we wakker van mijn telefoon. Inbraakalarm. Als ik niet snel genoeg reageer gaat daarna een 2e belronde om vervolgens ook die van Marlou nog eens over te laten gaan. Drie telefoontjes dus midden in de nacht. daar lig je dan. Adrenaline van hier tot ginder. Wat halen ze allemaal weg etc Zo gaat het maar door en van slapen komt niets meer. Appje naar de kinderen, maar die liggen natuurlijk op een oor. reisverzekering maar bellen om op de kortst mogelijke tijd maar thuis zien te komen. Politie in Nederland bellen? Alles gaat door mijn hoofd behalve slaap. Om 7.00h reageert Rob en hij beloofd poolshoogte gaan nemen met de Falco. Voor wie Falco niet kent dat is zijn hond. een grote duitse herder en volgens mij moet je er geen ruzie mee krijgen. Na een half uur krijgen we bericht. Laag wattage van het brandalarm heeft onze telefoons doen overgaan om dit te verhelpen. Waar techniek al niet voor staat, maar erger nog wat het al niet met je kan doen.Helaas geen inbraak, niet versneld naar huis maar fietsend dus. Shit zou ik bijna zeggen maar toch ook wel weer opgelucht. We zitten op de fiets en ik kan alleen maar zeggen, wat een ellende. Binnen 50 minuten sta ik er al voor de eerste keer naast en niet om te wateren, maar puur omdat ik het onbegonnen werk vind. Ik ben eigenlijk op! Maar ja wat moet je dan. Dus stap je maar weer op en begint maar weer te trappen en denkt 10 km / uur is ook vooruitgang. Na twee uur fietsen is het gemiddelde zo laag dat we twijfelen of we ons doel voor vandaag gaan halen. Maar hoe dan ook, op enig moment komt er dan toch wat vaart in. De wegen gaan op en af, meer op dan af maar het gaat beter. We zien grote zonne energie velden inc ook nog zoiets als een kerncentrale maar bij nadere bestudering lijkt het weer op iets van een watercentrale. Ik weet het niet. Rond 15.30h bereiken we ons eerst gestelde doel. De naam van het dorp weet ik al niet meer maar na rijp beraad besluiten we er nog 20 aan vast te plakken om in Metz te eindigen. En zo geschiedde. Inchecken en wat blijkt, het grootste baggerhotel wat we beiden ooit gezien hebben. Maar na gedane arbeid is het goed rusten en dus na het avondeten bij Buffalo Grill maar direct plat.Niet alvorens het weer te controleren en wat blijkt, wind op de kop maar wel van windkracht 4 naar 3. Dat geeft hoop in ieder geval.

Gr Marlou en Hub

Als fietsen lijden wordt.

Als fietsen lijden wordt.

Na een goed avondeten liggen we op tijd in bed. Voor het eerst in lange tijd heb ik weer spierpijn. Het kan niet anders of dit moet van de enorme inspanningen zijn die we moeten leveren. Voor de 2^e dag op rij knokken we tegen windkracht 4 in. De dames die we gisteren voorbij fietsten ( Dijon_Paris) to loss fat, zijn voor ons weg. De vlaggen van het motel staan strak in de wind, dat beloofd dus weinig goeds. Voor we een kilometer op weg zijn valt er een dode vogel voor mijn wiel. Een voorteken? Enfin al gauw blijkt dat het wederom een zware dag gaat worden. We missen het punt om voedsel en drank in te slaan en voor we het weten zitten we in godsverlaten land. Om 11.30h komen we dan eindelijk de eerste supermarkt tegen. Tijd voor inkopen dus en een pauze. We hebben de smoor in. De een wat meer dan de ander maar het loopt niet. 2% procent bergaf en gewoon moeten trappen. Nooit krijgen de benen rust en het hoofd ook niet. Uitgerekend nu we de sprong naar huis kunnen maken zit het weer ons verdomd in de weg. In de middag zien we wat campings en hotels, nou ja hotels of wat er van over is voorbij komen. Vaak is de gedachte stop maar dan gaan we wel weer fietsen als het weer beter is maar iedere kilometer is er natuurlijk ook weer een dichter bij huis. Uiteraard willen we broer Ron niet lastig vallen om ons op te pikken dus trappen we maar door en door. Net voor we arriveren in Neufchateau , de door ons gewenste etappeplaats krijgen we nog een flinke klim. Ik stop even om het op foto vast te leggen maar hij is toch echt 10% en dit was niet de eerste vandaag, maar wel de laatste. We arriveren in ons hotel en na het gebruikelijke ritueel wordt als eerste het weer en met name de windrichting en kracht gecheckt. Het zal jullie verrassen , maar ook morgen 4 op de kop. Als dit nog lang duurt moet Ronnie toch nog komen op zijn vrije zondag. We gaan zo eten en de route voor morgen plannen. We hebben geen idee waar dag 4 met tegenwind ons morgen zal brengen.

Groet Marlou en Hub.

De dag van Boreas

De dag van Boreas.

Dan toch maar een stukje griekse mythologie. Vandaag na een vroeg ontbijt zaten wij op tijd op de fiets. De voorspellingen voor de komende dagen is niet bijzonder goed. Eigenlijk slecht zelfs. Na een paar keer rond de rotonde gefietst te hebben was Garmin dan eindelijk ook wakker en weg waren we. In het begin was het zelfs nog aan de frisse kant en werd er door mij nog met lange mouwen gefietst. Snel lieten we Beaune achter ons om ons volgende doel aan te vallen. Dijon is de naam. Met wat wind in de rug hadden we dit gisteren kunnen halen maar vandaag was het zelfs al een hele tour. We stampten wederom tegen Boreas aan die duidelijk aan het bewakende oog van Aeolus was ontsnapt uit zijn grot. Na Dijon houden we onze eerste pauze. Al snel blijkt dat het gemiddelde nog lager is dan gisteren, alleen omdat we op tijd vertrokken zijn lijkt ons einddoel voor vandaag, Langres nog te halen. Even lijkt het wat beter te gaan maar na wat wiskundige formules erop los gelaten te hebben blijkt dat Langres wel te halen is maar dat het dan een latertje wordt. Dankzij het www dan maar even boeken want we zijn murw. Wat blijkt, het hotel wat gisteren nog plaats had voor ons zit nu dus vol. Dan maar zoeken vanaf de plek waar we nu stil staan. Laat nu 1 km verder een motel liggen. Wij inchecken en klaar is Marlou en Hub. Zwembadje aanwezig maar dat laten we even voorbij gaan. Belangrijker is om te weten waar morgen naar toe en zit Boreas weer in zijn grot. Helaas blijkt Boreas ook morgen nog los te zijn, dus windkracht 4 vol op de toet. Hoe dan ook, we naderen, maar wachten met smart op Notos.

Gr Marlou en Hub

Het weer bepaalt.

Het weer bepaalt.

Na vijf uur zesendertig minuten en zeventien seconden zitten wij volledig moe gebeukt door de wind in ons hotel, negentig kilometer dichter bij huis.

Morgen dezelfde wind. Fun

Welterusten, tot morgen.

Hub & Marlou

De onbekende bestemming.

De onbekende bestemming.

Voor vandaag hadden we geen specifiek doel. Alle opties waren open. De nacht was onrustig en om 6.30h waren we dus op. Alles inpakken en om 7.15h zaten we klaar voor een petit dejeuner a la france. Koffie uit een soepkop dus. Om 8.00h waren we weg. Nog nooit eerder waren we zo vroeg weg. We begonnen met een steile afdaling en het tempo zat er goed in. Vandaag moesten we drie grote steden door. De eerste was Vienna, een mooie stad om te zien, redelijk door te komen en toen op weg naar Lyon. Volgens mijn geografische kennis, maar die is niet al te best hoor, de derde stad van Frankrijk. Om 10.00h fietsen we Lyon binnen. We zien een steunpunt van Vos Logistics en de gedachte komt bij mij op om de bob yak aan een goedwillende chauffeur mee te geven. Anderhalf uur later staan we na een geweldige klim aan de ander kant van Lyon. We pauzeren bijna aan de top maar de accu was even leeg. We gaan verder en komen tot een tweetal vervelende conclusies. Een de wind is ook wakker geworden en we hebben hem vol op de toet. Windkracht drie blijkt sávonds. Twee, naast de wind heeft ook de zon het wolkendek in tweeën gespleten en wat blijkt? Nog warmer als gisteren. + 37 lacht ons vrolijk toe. Het water wordt gebruikt om hete hoofd te koelen en stug maken we onze meters. We denken inderdaad in meters vanmiddag, maar als je maar lang genoeg doorgaat worden dat vanzelf kilometers. In de plaats Macon willen we stoppen bij een hotel. We vinden dat we dat wel verdiend hebben. Echter de prijs vinden we te duur voor een budget hotel. Het lijkt erop alsof de prijzen worden aangepast aan hoe je eruit ziet, of hoezeer je naar een bed verlangt. HOTEL NO 2 hetzelfde liedje, laatste kamer, van zo pak hem nu maar, maar weer vind ik het te duur. We overleggen even buiten op de stoep van het hotel, liften even mee op hun gratis wifi en zoeken verder. Dan ook maar van Macon nord naar sud. Kijken of daar de prijzen beter zijn. Net als we sud bereiken valt ons oog op een **** sterren camping. Hoppa mooi weer dus maar weer de tent opzetten. We zijn aangenaam verrast. Een zeer propere camping met alles erop en eraan. Na een heerlijk avondeten bekijken we de opties voor morgen.

Brunssum komt steeds dichterbij…….

Gr Marlou en Hub