+ 36

Vanmorgen na een geweldig ontbijt zaten we om 8.09h op de fiets. Je kon wel merken dat het een budget hotel was. De wc trok maar een keer door en toen was het water weer op. Aangezien Hub vandaag eerder op de pot zat dan Marlou, bleef die van Marlou lekker drijven. Fun!! En weg waren we. Je merkt dat een goed ontbijt goed doet want de snelheid zat er meteen goed in. Dat is toch duidelijk anders dan wanneer je naast de tent twee stokbroodjes op eet. Om 10.00h zagen we niet voor het eerst een, maar wel vandaag een dame met een minirok, heel hoge hakken en met de kont naar Hub toe gedraaid op een stille landweg. Helaas was het niet mijn afslag maar ja ik had natuurlijk ook even de weg kunnen vragen. Om 10.ooh en al heet, je moet er maar zin in hebben. Enfin in rap tempo door In no way arriveren we in Valence en als we de autopiste op gedirigeerd worden komen van rechts ander fietsers aan. Onmiskenbaar Nederlanders. Achter elkaar fietsen we naar het centrum en aldaar maken we een praatje. Ook zij zijn van de route afgeweken en uiteraard hebben zij ook vaal last van de hitte.. Marlou staat al te dirigeren schiet eens op als we afscheid nemen en hun succes wensen. Wij zullen hun niet meer zien want alhoewel ze op weg zijn naar Nederland zijn hun etappes beduidend korter. Door dus Valence uit en hoppa dat ging snel. Meerdere keren komen we het bord + 36 tegen en dat voelen we. Het is heet in de middag. Toch vordert het snel. We leggen geen drinken meer op de bagagedragers maar stoppen vaker om dan fris drinken direct naar binnen te werken. Ook zo weer net voor onze halteplaats. De uitbater van het overigens zeer nette cafe en sanitaire voorzieningen geeft ons een emmer ijs voor in de bidons . Wat lief. Om 15.30 arriveren we op de camping en alhier treffen we de eerste wandelaar op weg naar SdC. Een duitser en zoals hij verteld…. Hij marcheert jeden tag….. Ik heb er wel binnenpretjes van maar goed.

Zo maar eens eten en de route voor morgen bestuderen.

Gr Marlou en Hub

De koerswijziging

Hallo allemaal.

We vallen met de deur in huis. Het is hier zo warm dat de mussen dood van het dak vallen. Wat doen wij, precies we fietsen alsof er niets aan het handje is maardat is toch wel. Helaas moet ik zeggen. Gisteren hebben wij besloten om de Groene Weg te verlaten en meer door het midden omhoog te fietsen.We volgen le Rhone nu zoals ik op het bordje zag staan. Een mannelijke rivier dus. We veranderen van koers omdat we fietsmoe zijn, we dehydreren, hebben geen tijd om voldoende te herstellen, maar met name willen we enkele vervelende klimmen eruit halen. Die Marlou is een navigatiewonder. Het lukt haar steeds weer. Vandaag zijn we dus begonnen om kortere etappes te fietsen.Na 85 km staat de fiets lekker koel in de parkeergarage en wij zitten drie hoog in een appartement in Montelimar. Helaas is de airco defect. Fietsen in de ochtend gaat nog net, maar na 12 uur is het eigenlijk waanzin. De cola die achter op de drager ligt is koffie en het water is zo heet dat je je ermee kunt douchen of de afwas doen. Morgen gaan we dat maar weer eens anders doen. Vanuit onze campingplaats vertrokken wij om 8 uur en behalve de hitte hadden we ook nog eens een flinke bries volop de kop. Gevoelsmatig zou ik zeggen windkracht 4. Lang fietsten we met een gemiddelde dat zo laag was dat we zelfs dachten dat 85 km een hele dag zou duren. Bij een hele dag denken wij altijd in werkdagen, 8 uur dus. Maar op een gegeven moment ging de snelheid dan toch omhoog en om 15.00h fietsten we dus gezellig Montelimar in. Even shoppen bij de decathlon, helm is nl kapot, en hoppa in een mum van tijd hadden we dan ons hotel gevonden. weer netjes aan de kant waar we er morgen weer uit fietsen. Als we google maps even laten rekenen dan blijkt dat we met etappes van 85 km op 10 dagen thuis zijn. Precies de tijd dus die we ons hebben voorgenomen. Echter wij willen zowel de eifel alsook de ardennen vermijden en dus moeten we straks weer een beetje afbuigen naar het oosten om op de venbahn uit te komen. Voor morgen gaan we richting Lyon al zullen we dat niet halen. We willen het ook niet halen. De weersvoorspellingen zijn nl weer hetzelfde als vandaag. HOT HOT HOT. Morgen gaan we weer op zoek naar een camping. We hebben net nog even boodschappen gedaan en zagen een eenzame fietser in de schaduw zitten, wrs op zoek naar een gelegenheid om te pitten. Het viel ons op hoe warm het nog steeds is om 19.00h. Ik had medelijden met hem. Enfin na het shoppen was hij dan toch weer weg.

Wij gaan nu nog even snoepen, calorieen laden voor morgen en om 7 zitten wij aan het ontbijt, om toch maar zoveel kilometers als mogelijk te maken in de ochtend.

Gr Hub

De fietser die niet weet wat die wil.

De fietser die niet weet wat die wil.

Waarover later meer. En ik ben het niet.We zijn vroeg weg op de camping en het reisdoel is bepaald. Na wederom een zeer snel 1^e uur zitten we in no time in Narbonne. Hier begint dan de terugreis. Vanuit Narbonne koersen we naar Beziers en gaan we weer zuidelijk. Het klimmen is dus ook weer begonnen en het tempo gaat omlaag. De temperatuur loopt snel op en we krijgen het flink voor de kiezen. Om een uur of 15.30 bereiken we dan onze camping met zwembad in Saint Andre de Sangonis. Hub krijgt ruzie met Madame. Madame vindt dat Hub 10 spijkers moet kopen en Hub wil er maar een. Het scheelt niet veel of ik vertrek. Maar Marlou had al gedoucht en eigenlijk was vertrekken ook geen optie meer. Te moe. We fietsen nog even naar het dorp om wat te eten en gaan dan weer terug. Inmiddels is Frits gearriveerd. Bovenstaande fietser dus. Gestart in Gerona en nu 400 km verder wil die al naar huis (Nijmegen) of naar zijn zus in de Provence. Hub weet soms niet welke kant hij op moet maar Frits heeft helemaal geen idee. We kletsen gezellig wat en zijn benieuwd of we hem morgen op de route nog ontmoeten. Hij is voor ons weg maar zoals hij zelf vertelde hij was geen snelle fietser. We zien hem niet meer dus hij zal de route wel verlaten hebben. Wij zijn redelijk op tijd weg en krijgen in de ochtend drie klimmen voor de kiezen. De omgeving was erg mooi. We hebben genoten ervan, alleen jammer dat er klimmen inzaten. Om 12 uur pikken we een terrasje en om 12.30h beginnen we aan de laatste klim van vandaag, denken we. De middag wordt moordend, 35 graden en volledig gedehydreerd fietsen we op ons tandvlees richting het dorp waar we nu zitten. Uzes genaamd. Voor we Uzes binnen rijden krijgen we nog een klim, niet verschrikkelijk lang en niet verschrikkelijk stijl maar wel strontvervelend als blijkt dat de camping die boven behoort te liggen niet meer bestaat. Even de Garmin raadplegen en jawel hoor bergaf en 3 km verder, dus terug ligt nog een camping. Een 4 sterren camping met een franse uitbater die beter nederlands praat als mij. Helaas zijn er alleen wat blikjes te koop en verder geen eten of iets dergelijks in de buurt. Maar ja de baas besteld een pizza voor ons en die wordt weer keurig bij de tent geleverd. We doen ons wel bekende ritueel en bekijken de route voor morgen. Morgen wordt het weer zo warm en een optie is om nog eerder te vertrekken, alhoewel we niet weten of we dan voldoende hersteld zijn. De foto’s die we onderweg maken zet ik tzt in nederland wel erop want het internet is allesbehalve stabiel. Duimen draaien maar voor Marlou en Hub want ze krijgen het niet voor niets.

Greetz Hub

De snelste

Zoals we gisteren eensgezind waren om door te fietsen over voor ons onbekende wegen, zo eensgezind waren we vandaag wanneer we uiterlijk onze laatste etappe willen fietsen. Uiteraard is dit niet zonder reden. De belangrijkste is dat we gisteravond even de kleinkinderen hebben gefacetimed en beiden dachten we, what the fuck are we doiing here. Toch nog wat Engels voor Rick Porazinski. Daarnaast hebben we beiden toch wel last van wat lichamelijke ongemakken. Bij Marlou zijn het haar schouders en achillespees en bij mij is het het onderbeen. Ik kan beter fietsen dan lopen want lopend had ik niet misstaan in Lourdes. We zullen zien hoe ver we gaan komen. Het zal erom spannen. Na een prima ontbijt zaten we om 8.30h op de fiets. Natuurlijk voor de grote groep wielrenners, niet vreemd voor ons. Vanaf het begin zat het tempo er heel behoorlijk in. Moeiteloos fietsten we de geplande route. Op enig moment ging het dan toch weer wat op en af. De eerste col was een feit, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik hem niet gevoeld heb. Links en rechts van ons duiken inmiddels de Pyreneeën op. We schrikken wel er van Hopelijk krijgen we een mooie vlakke weg voorgeschoteld de komende etappes, maar zoals de afgelopen dagen zal het niet meer zijn. Na 120 km en bij een temperatuur van 30 graden stoppen we in een klein gehucht genaamd Lezignan Corbieres,20 km voor Narbonne. We pikken weer een camping en krijgen weer de haringen niet in de grond. Marlou draait weer een wasmachine en we bekijken de route voor morgen. Eigenlijk schrikken we wel als we kijken naar de beklimmingen die er in zitten. Ze zijn niet zo lang, de langste 6 km maar bereiken toch aardige stijgingspercentages. De halteplaats voor morgen wordt bepaald en we denken op tijd te vertrekken. Het wordt hier nl zeer warm. Na 25 km zullen we dan op de groene weg komen en richting thuis gaan fietsen.

Gr Hub

De rotonde

De rotonde,

Waarover later meer. De etappe van vandaag voert ons van Agen naar Toulouse en zal rond de 128 km zijn. Vannacht wordt ik twee maal wakker met kramp in mijn linker kuit. Ik heb gisteravond lang op de pc gezeten en toch nog een onsamenhangend verhaal geschreven volgens zoon Rik. Ik moet zeggen dat ik ook wel moe was en de inspiratie was niet optimaal. Dat kwam onder andere allemaal dat ik de route die ik had gemaakt maar niet op mijn Garmin kreeg. Volgens het www een fout van chrome maar daar schiet ik natuurlijk niets mee op. Wat wel nog lukte was de route opslaan in het brein en een hotel zoeken in Toulouse, gelegen aan de route en het liefst op het einde van de stad. Welnu dat is gelukt. Na een ontbijtje zijn we getuige van een echtelijke of buitenechtelijke ruzie bij het hotel. De politie verschijnt ten tonele, we bekijken het nog even als echte ramp toeristen en weg zijn we. Het gaat voorspoedig, snel zelfs en rond de middag bereiken we Moissac. Dit plaatsje ken ik van eerder fietstochten naar SdC met Ron en met Marlou. We zien dus vele wandelaars en fietsers. Aan een rotonde gaan we pauzeren en zittende op het bankje hebben we dus de keuze. Zoals je op een rotonde altijd een keuze moet maken, maken wij er ook een. We hebben twee opties. Optie 1 De korstte weg naar huis via de route Langs oude wegen, ons welbekend terrein. Optie 2, verder oostelijk fietsen richting Narbonne om vervolgens via de geplande groene vallei terug te fietsen. Zoals jullie begrijpen, echt moeilijk was het niet en ook nog eens unaniem, kiezen wij er voor om verder van huis te fietsen en voor ons onbekende wegen terug te komen. Toppers he!! Het wordt warm op de fiets, kaas wordt smeerkaas , zonnebrand bescherming wordt voor het eerst royaal gesmeerd en last but not least de snelheid blijft hoog. Tot aan Toulouse gaat alles zeer voorspoedig, maar in Toulouse worden we de autobaan op gedirigeerd. We doen het niet en vanaf dat moment is het zoeken over bar slechte wegen en vele stoplichten. Anderhalf uur later staan we aan de zuidkant van Toulouse bij het Comfort hotel. Dit hotel ligt aan de route die we morgen moeten hebben. Als we aankomen is er een hele grote groep fietsers hun materiaal in orde aan het maken. Het lijken er op het eerste gezicht wel een stuk of 100 (mannen en dames, of jongens en meisjes) de een heeft nog duurder materiaal dan de ander. Waar doet mij dit toch aan denken?? We checken in , vragen of er voor onze fietsen ook nog plaats is in een beschermde ruimte? Of je het gelooft of niet, maar die van ons gaan de kluis in!!!

Morgen gaan we weer kamperen. De gedachte is dat we nog twee dagen nodig hebben om tot in Narbonne te komen en vanaf dat moment fietsen we weer omhoog.

Voor nu welterusten en voor de volgers tot over een paar dagen of zo.

Gr Marlou en Hub

Nog levend.

Here we are again.

Vanuit Chartres naar Tours dus. De dag kenmerkt zich door pieken en dalen. We laten ons er echter niet door uit het lood slaan. Het tempo is goed, de weg echter lang. Moe en uitgeput bereiken we ons hotelletje. Vervelend is het als blijkt dat er niets meer te eten valt. Marlou die altijd zo goed zorgt voor proviand heeft ook nu nog een verrassing. Het was natuurlijk niet dat er geen restaurants waren, maar ze waren gewoon gesloten. Marlou die altijd zo goed zorgt voor proviand heeft ook nu nog een verrassing. Jawel hoor stokbrood als avondeten belegd met kaas en cola en water uit de bidon. Dan maar naar bed en hopen op een goed ontbijt. Dat mocht er weer zijn en met volle buik richting Poitiers. Vervelend blijkt als in de nacht de garmin volledig opnieuw is ingesteld en we alles kwijt zijn en het in alle stress ook niet lukt om het apparaat weer in de fietsmodus etc. te krijgen. Maar wie de familie een beetje kent weet dat je voor richtingsgevoel niet bij Hub moet zijn maar bij Marlou. Met het boekje in de stuurtas navigeert Marlou ons feilloos naar de andere kant van Tours. Hier pakken we de draad weer op en proberen tot Poitiers te komen. Dit lukt niet en 10 km voor Poitiers in het plaatsje Futuroscope hebben we een camping met zwembad, maar ja heb je een zwembad heb je weer een harde ondergrond waarin geen haring in te krijgen is. Omdat de weersvoorspellingen goed zijn wordt de tent maar minimaal vastgezet. Gedurende deze dag zien wij een stel heren die duidelijk naar SdC fietsen, het staat in koeie letters op hun fietstruitjes , maar wat leuker is zijn de drie jonge knullen die langs de weg staan met hun fietsen. Ze zijn bepakt met een rugzak en zitten alle drie op een te kleine fiets zo lijkt het wel. Om de paar km sprinten ze ons voorbij en even verderop staan ze weer te pauzeren, rugzakken op de grond door hun haren aan het wrijven ( ja zij hebben er nog) en hoppa daar komen ze weer. Dit spel herhaalt zich een aantal keren en uiteindelijk zijn wij ze kwijt. De diesels he. Op de camping doen we onze was en hoe raar het mag klinken, voor het eerst wordt er gekookt met het brandertje wat al bijna een week in de bob yak zit. Jawel hoor het ding ontploft terwijl wij het voor het eerst gebruiken. Gelukkig was de spaghetti net klaar, dus dat zal wel de laatste keer zijn geweest dat we naast de tent gekookt hebben. De garmin wordt gereset voor de volgende dag. Wat is en blijft het toch een vreemd apparaat!!

Vanuit Futuroscope voert de route ons naar Saint Emillion. Voor het eerst hebben we een route van onder de 100 km, 98 om precies te zijn. Toch vonden we hem erg zwaar. Waarschijnlijk door de wind en de dag van tevoren nog in de benen. Op de camping, jawel weer met zwembad hetzelfde ritueel. Weer geen haring in de grond te krijgen ontmoeten we nog een echtpaar op weg naar SdC. We maken kennis, wensen hun succes en zeggen dat wij waarschijnlijk binnen twee dagen afbuigen. Het lukt ons steeds moeilijker om uit bed te komen We slapen van 20.00h tot 7 uur en zijn dan nog moe. Het inpakken etc gaat wel al steeds sneller maar aan de symfonie van Beethoven kan ik maar niet wennen. In Saint Emillion vertrekken we met de gedachte naar Roquefort te fietsen maar al direct verfletsen we ons wat onze dag weer onplezieriger maakt. Daarnaast steekt ook nog eens de wind op wat ons rond het middaguur in het plaatsje Landon doet besluiten om nu maar al dwars te gaan fietsen. Omdat we nu de wind in de rug hebben en het parcours lekker loopt verleggen we steeds weer onze etappeplaats. Uiteindelijk stoppen we na 150 km in de plaats Agen. Een grote stad mogen we wel zeggen. Lourdes gaan we missen. Dus Marlou haar schouders, achillespezen en mijn onderbeen kunnen niet en besprenkeld worden. We moeten dus vanzelf beter worden. We zitten nu dus in de midi Pyreneeën met als doel om morgen naar Toulouse te fietsen Daarna zullen we afzakken om het hooggebergte te vermijden. We fietsen dan richting Beziers om vervolgens via de groene vallei route weer omhoog te komen. De weersvoorspellingen zijn goedzijn moe, missen met name de kleinkinderen maar zullen doorzetten.

De zesde symphonie van Beethoven.

Hallo allemaal

We verlieten jullie op pinksterzondag vanuit een hotel in Saint Witz even voor Parijs. De pinkstermaandag was bedoeld om Parijs te doorkruisen of moet ik zeggen fietsen. Enfin na een ontbijt zaten we al om 8.20h op de fiets en om 8.25 zaten we al in het bushokje. Je snapt het al de weersgoden waren ons ongunstig gezind. De regenpakken aan en die zouden de eerste drie uur niet meer uitgaan. Al snel bereikten we Parijs en waar ik met Rik een aantal jaren geleden een prima route vond langs de Seine hadden we nu een waardeloze route. Stoplichten van hier tot ginder ( om de 5 meter soms) toeterende fransen en een enkeling met de duim omhoog. Die waren er gelukkig ook. Midden in Parijs maar even gerust en op een grote rotonde de franssen kennis laten maken met manneke pis uit Brunssum. Marlou natuurlijk weer boos want die heeft dat gemak niet. Alsof ik er wat aan kan doen dat ik als een manneke geboren ben. Het tempo was laag en bleef laag in Parijs Op enig moment trok het wat aan en besloten we ons geluk te wagen om tot Chartres te fietsen. De route kenmerkt zich nog steeds door flinke hellingen. De steilste van vandaag 12% en 10 meter onder de top valt Hub letterlijk en figuurlijk van de fiets af Chartres bied behalve een indrukwekkende kathedraal namelijk ook vele hotels en een tweetal campings. Omdat Hub weet dat je de hoofdprijs betaald voor een hotel besluiten we om een camping te nemen, een drie sterren nog wel. Waarover later meer. Om 17.30h rijden we de camping op. Voldaan en moe.

We zetten de tent op wat werkelijk al in een mum van tijd gebeurt en gaan op zoek naar wat te eten. Laat nou net bij de camping een fritestent zijn, dus kiezen we voor een gezonde maaltijd .Veel zin hebben we namelijk niet meer om nog iets te doen. Dan nu iets over de camping en ons dringende advies om deze camping nooit maar dan ook nooit aan te doen.

De campingbaas is dik vies en stinkt nog meer als ons terwijl wij de hele dag geploeterd hebben. Hij komt niet achter zijn buro uit en dat terwijl de wc en douches echt toe zijn aan een grondige schoonmaakbeurt. Zoiets vies zijn wij nog nooit tegengekomen, maar ja om de tent nu weer af te breken is weer net een stap te ver. In de ochtend probeert hij Marlou nog even te tillen met wat wisselgeld maar Marlou die is natuurlijk niet op haar hollandse mondje gevallen. Dan nog even de verwijzing naar de titel van dit verhaal. Wat is het toch een belevenis om s’morgens het toilet te bezoeken op een camping. De een blaast een trompet de ander een bariton en ik, ik zit muisstil met mijn blokfluit. Wachten tot iedereen weg is en probeer dan mijn afval te lozen. Te beginnen op de franse pot, de rest was ja bezet. Knikker 1 en nu dan, ik kan niet zo lang door mijn pijnlijke knieen zakken. Wachten en op naar het hollands model. Knikker 2, maar wel een grote knikker. Inpakken en wegwezen.

Op de fiets en nooit meer terug komen hier. Deze man verdient alleen nog geld omdat er een geweldig bouwwerk in zijn stad staat.

De start gaat voorspoedig. Het gemiddelde is goed, hoog zelfs De hellingen worden tot een minimum terug gebracht. Op enig moment buikpijn, en waar ik twee jaar geleden nog om Rik moest lachen was het nu mijn beurt. Het bos in en jawel hoor knikker drie!!! Dus toch te vroeg opgestaan vanmorgen. We gaan door en door en om 15.00h besluiten we om tot Tours te rijden. Dat maakt de dag etappe 153 km. Bravo Marlou Altijd al een superoma geweest en vandaag maar weer eens laten zien. Nu zitten we in een hotel en morgen gaan we tot Poitiers. De weersvoorspellingen zijn goed en morgen gaan we eens kijken of we een camping kunnen scoren met een wasmachine.

Keep in touch. Sorry Rick Porazinski but it is to difficult for me to write this in English. SO LEARN DUTCH. :) :)

Kuiten als kabels maar knieën als peperkoek !

Hallo allemaal,

Na drie dagen fietsen beschikken we voor het eerst over internet. In vogelvlucht zullen we de etappes bespreken en wat er zoal gebeurde. Vrijdagmorgen vertrokken we in alle vroegte uitgezwaaid door Jolien, Noah en de buren. Het eerste gedeelte ging natuurlijk over bekend terrein, in Maastricht kwamen we de eerste vakantiefietsers tegen, 3 stuks in totaal. Waar naar toe ze gingen zullen we nooit weten. Wij kozen voor de Noorderbrug en zij gingen de andere kant op. In een mum van tijd arriveerden we in Tongeren alwaar we ons voor het eerst verreden. Uiteindelijk zijn we maar verder gegaan met navigeren via de Garmin, waarover later meer.Van Tongeren naar Namur en uiteindelijk naar Fosses la Ville onze eerste overnachtingsplek. Om 16.30h bereikten we de camping ongeveer en ik denk dat ik namens Marlou spreek, we waren kapot Hellingen van 10 procent hebben we beklommen en dat met alle gewicht erop en erachter. Te moe om te koken dus belgische patatten op het menu. Om 20.00h lagen we te pitten.

Na een koude nacht loopt de wekker om 7 uur af. Uitgerust zijn we nog niet maar ja we hebben een flinke etappe voor de boeg. Het is duidelijk dat we nog moeten wennen aan inpakken en opruimen, maar om 8.15 zijn we dan toch op pad..Op enig moment rijden we Frankrijk binnen alhoewel we het bord missen. Ook vandaag gaat het steeds op en af. Hellingen van 6 tot 10 procent zijn eerder regel dan uitzondering. De knie van Hub speelt weer op maar stoicijns trapt hij door. Toch blijkt in de middag dat we het geplande plaatsje niet zullen halen dus wijken we uit naar een etappeplaats eerder. Dat betekend dan wel weer weer dat we de 18 km die we vroeger stoppen op dag 3 erbij krijgen. Dag drie hebben we nl een hotelletje geboekt dicht tegen Parijs aan. Vanwege de kou afgelopen nacht kiezen we voor de eskimovariant en ik moet zeggen, ik had het minder koud maar dat kan natuurlijk ook aan het weer gelegen hebben. S"nachts heb ik kramp maar ja dat herken ik ook al van verleden jaar. Meer drinken dus gedurende de dag.. Weer zetten we de wekker op 7 en weer zitten we rond de klok van 8.15 op de fiets. Wat vervelend echter is, is dat we denken aan een etappe van 128 km te beginnen op het moment dat Garmin gaat rekenen zegt die 153 km. Ik snap er niets van ( Ron HELP) Alle berekeningen thuis gemaakt met alle mogelijke programma's worden continu overschreden door Garmin. Maar goed, ook vandaag weer berg af dorpje in en aan de andere kant weer bergje op. Vandaag hellingen van 6 tot 8 % maar we doen het. Het moraal is eigenlijk de hele dag goed,evenals het fietsweer alhoewel de wind wat meer in de rug mocht blazen. Om 18.30h bereiken we het hotel. Moe maar voldaan. Alsof de duvel er mee speelt hebben we een kamer voor minder valide mensen. We facetimen even met de kinderen,uiteraard om de kleinkinderen even te zien, gaan een hapje eten, doen de was en nemen even de tijd om dit verhaal te schrijven. Voor morgen gaan we richting Chartres en helaas is regen voorspeld.Hoe dan ook, we vertrekken droog zien wel hoe wat en wanneer het valt Keep in touch. Foto's volgen , Het internet is helaas anders dan in Nederland